2025-05-23

Straattheater.

Wanneer ik ’s morgens op de fiets stap op weg naar de zaak dan verheug ik mij er al op: het straattheater. Daarmee bedoel ik geen echt theater, met een toneel of doeken die opzijschuiven, maar het open theater zonder toneel, doeken of acteurs die iets van buiten geleerd hebben. Het is het straattheater van de werkelijkheid.
Wanneer ik wacht voor het stoplicht, en de andere fietsers mogen doorrijden, dan passeert de hele stoet voor mijn ogen van links naar rechts. Zoiets als kijken naar voorbijgangers vanaf een terrasje, maar dan sneller. Iedere fietser heeft een andere houding en manier van bewegen, een eigen soort vervoersmiddel, en allemaal hebben ze een eigen identiteit en kleur. Ik zie ze en beoordeel ze allemaal in sneltreinvaart. De eerste indruk van vrijwel elke voorbijganger is onvatbaar interessant, en vluchtig. Voor je het weet is die voorbij, en focus je weer op de volgende. ‘snelle fietser, die is te laat uit bed gekomen, …’langzame trapper…die is altijd lui zo te zien’…’fatbike, die moest er zo nodig ook eentje en rijdt net als alle andere flink voor schut’… die daar heeft wel een héél strak broekje aan, je ziet precies de ronding van twee billetjes’…’die tut-hola zit wel erg rechtop’,…enzovoorts.
Elke voorbijganger krijgt instant een stempeltje, en er wordt steevast een mening over hem of haar gevormd. Puur op basis van hoe ze aan mij voorbijgaan. Vaak dicht ik hen ook een beroep toe: ‘Kantoorbaan, leraar of lerares, student, niksnut die het niet voor elkaar heeft, pizzabezorger, ondernemer, sportinstructeur’… Gek eigenlijk dat het zo werkt met die eerste indrukken. Die luie van zojuist, die zo langzaam trapt…kan in werkelijkheid een vlotte medewerker zijn, die uitblinkt in zijn werk en er een pittig tempo op nahoudt. Hij is ruim op tijd vertrokken, en voelt op het passeermoment nog niet de noodzaak om gas te geven. Zo meteen op het werk gaat de motor aan en kan niemand hem bijhouden. Dat zou kunnen zijn, maar ik denk dat die langzaam fietsende voorbijganger, die zo’n beetje hangerig op zijn fiets leunt in het echt gewoon een luie sodemieter is! Die eerste indruk van mij klopt bijna altijd, dus hier ook.
Frens.