2024-03-22

Poetin

Column maart 2024

Er is er altijd eentje die het verpest voor de rest. Dit kun je op wereldschaal zeggen over Poetin, de Russische dictator. Die gevoelloze griezel. Wat denkt hij als hij ’s morgens wakker wordt? Wat denk hij als hij gaat slapen? Hij moet zich toch bijkans in een ander universum wanen dan ik. Wat voor leven lijdt deze man zonder emoties? Dat kleine mannetje heeft waarschijnlijk erg veel te compenseren. Is hij vroeger gepest? Is hij als kind afgenomen bij zijn biologische ouders en in een instituut grootgebracht? Dat laatste woord is ironisch bedoeld, want de man meet amper 1.70 mét hoge schoenzolen. Maar stel je voor dat het zo is, dat hij echt een product is van een luguber experiment? Dat dit daarvan de uitkomst is. Een mannetje waaraan geen emoties zijn gekoppeld, die geen empathie is bijgebracht of waarbij dat er vakkundig experimenteel is uitgefilterd? Ik heb weleens iets gehoord over weeskinderen die in Rusland in speciale militaire weeshuizen zouden worden opgevoed tot ultieme soldaten. Soldaten die kunnen vechten zonder enig mededogen voor hun doelwit. Stel je nu voor dat het waar is, en waarom zou het niet waar zijn? Het resultaat zou deze man kunnen zijn. De sterkste, slimste, sluwste, minst empathische van zijn lichting. Hij heeft de zwakkeren, of diegene die hem krachtiger leken op slinkse wijze uitgeschakeld, vermoord, weggevaagd of opgesloten. Hij heeft de spelregels van zijn Monopoly zelf herschreven en bepaalt daarmee het welzijn van heel de wereld. Een ‘menneke’… maar ja dat was Napoleon ook. Wat zou die wegen? Misschien 70 kg. 70 Kg mens bepaalt het hele welzijn van al wat er levend op deze aarde rondloopt. 70 kg bepaalt of beïnvloed op zijn minst het gevoel van de veiligheid der mensheid. En dat is wat hoor. Naast de primaire levensbehoeften voedsel kleding en onderdak wil de mens zich vooral veilig voelen. Dictator Poetin weet dat en om grote getalen mensen naar zijn hand te zetten gebruikt hij de angst als voornaamste wapen. ‘De Derde wereldoorlog is nabij’, en ‘Een nucleair conflict komt in zicht’, verkondigt hij maar al te graag. Moeten we ons laten afschrikken? De man is ondoorgrondelijk, en wat áls hij inderdaad de minst gevoelige blijkt, met de minste empathische gevoelens ooit? Wat áls hij zo niet-empathisch blijkt dat zijn eigen leven er eigenlijk ook niet toe doet wanneer hij niet de totale macht in handen kan hebben? Dat hij, wanneer hij tot dat besef komt maar één uitweg weet: De BOM gooien. Een nucleaire strijd beginnen met de rest van de mensheid. Geheel ongeacht het feit dat dit tot het einde der mensheid kan leiden. Maar de man ziet dat niet, kent daar geen enkel gevoel bij. Er is één manier van denken en dat is de zijne. En wanneer zijn wereld niet kan bestaan dan is voor hem de wereld al vergaan. Wat doet het er dan toe wat voor oorlog er komt, en dát de mensheid wordt vernietigd. Het blijft filosoferen, maar soms vraag je je dingen af. Het zou mooi zijn als er eens een rechtgeaarde verzorger op hem afkomt en tegen hem zegt: ‘Kom maar meneer Poetin, kom maar…het is goed zo’. Dat die hem liefdevol aan de hand neemt naar een idyllisch Siberisch stukje land met een vredig huis voor mensen die een beetje op het verkeerde pad zijn geraakt, door hun opvoeding, omgeving, en die er door al die omstandigheden een beetje té radicale ideeën op na zijn gaan houden.  Dat zou mooi zijn.

Frens